Antoni Heba: Program UMP programem Francji

• francja
• ump
• wybory we francji
• _francja
• _pe24

W niedzielę 17 czerwca 2007 r. odbyła się w Francji druga tura wyborów do Zgromadzenia Narodowego, izby niższej francuskiego parlamentu.

Zgodnie z przewidywaniami, zwyciężyła UMP, czyli Unia na Rzecz Ruchu Ludowego (Union pour un mouvement populaire), zdobywając 345 miejsc na 577.

W niniejszym tekście chcę przybliżyć program formacji, która nie dość, że rządzi Francją od 2002 r., będzie rządzić nią do 2012. W tym celu wyciągnąłem z jej programu obietnice, które wydały mi się najważniejsze.

Uprzedzam lojalnie, że nie jest to kompletne tłumaczenie programu UMP (który ma 70 stron !), a jedynie wybranych części, wybranych oczywiście wedle uznania. Starałem się wyciągnąć z opasłego pliku pdf konkretne punkty, które wydały mi się najistotniejsze lub mogące najbardziej zainteresować polskiego czytelnika.

Program UMP zaczyna się od ogólnego wstępu, któremu tytuł nadałem sam, po czym dzieli się na dziesięć zobowiązań wyborczych, które są tytułami poniższych części.

űle się dzieje

Należy na wstępie postawić jasną tezę: świat się zmienił: globalizacja, upadek komunizmu, a sposób działania państwa francuskiego został w miejscu. Czyli jest niedobrze. Za fasadą równości kryją się rażące nierówności.

Nie tracimy jednak ducha: Francja ma potencjał. Trzeba więc iść naprzód i w tym celu zerwać ze starymi schematami, z przesądami, które są przyczyną niesprawiedliwości. Oto najważniejsze z nich:

- można coraz mniej pracować, kiedy cały świat pracuje więcej

- francuski model państwa socjalnego jest najlepszy na świecie, podczas gdy dziala słabiej niż w innych krajach OECD

- to ulgi podatkowe zwiększą siłę nabywczą

- nasz system edukacyjny zapewnia równość

- uniwersytety potrzebują tylko dodatkowych środków, podczas gdy potrzeba głębokich reform

- to bezrobocie i brak pomocy państwa tłumaczą sytuację na przedmieściach, podczas gdy jest to także wina band, integryzmu religijnego i nieopanowanej imigracji

- Francja może przyjąć wszystkich cudzoziemców, podczas gdy nie może nawet im zapewnić pracy i mieszkania

- nasze społeczeństwo zapewnia miejsce młodym, podczas gdy w ostatnich latach wyjechało ich tyle, co dwa razy ludność Marsylii

- nasz kraj sobie radzi, podczas gdy w ciągu 25 lat spadł z 9 miejsca na 17 pod względem PKB per capita na świecie.

Aby przywrócić Francuzom wiarę i ich zmobilizować, nasz program opiera się na pięciu wartościach: zasłudze, sprawiedliwości, odpowiedzialności, szacunku i zaufaniu.

1.Francja, aktorka innej globalizacji

Nie można liberalizować wymiany z krajami, które nie przestrzegają minimalnych standardów godności pracowników. Nasza dyplomacja musi mniej dbać o naszych klientów, a bardziej o swoją etykę.

WTO nie może być jedyną organizacją regulującą globalizację. Należy powołać międzynarodową organizację ochrony środowiska, wyposażoną w prawo sankcji. Równolegle musi powstać międzynarodowe prawo ochrony środowiska. Zaproponujemy Unii wprowadzenie podatku od importowanego dwutlenku węgla, dla dóbr importowanych z krajów, które nie przestrzegają norm środowiskowych. W negocjacjach międzynarodowych musimy twardo bronić naszych interesów. Potrzebna jest nam polityka przemysłowa, czyli m.in. wzmocnienie badań. Udało nam się w przypadku energii atomowej i aeronautyki, ale wciąż nie rozpoczęliśmy prac nad biotechnologiami i technologiami informacji.

Powinna powstać międzynarodowa organizacja imigracji. Należy również podpisać traktat wielostronny, ustalający prawa i obowiązki państw pochodzenia i państw przyjmujących migrantów. Europa musi utworzyć jednolitą politykę imigracyjną, czyli jednolitą sieć konsularną, wprowadzić wizy biometryczne, europejski urząd azylu, rezygnację z masywnych regularyzacji nielegalnych imigrantów oraz europejską straż graniczną.

{mospagebreak} 

W skali wewnętrznej wzmocnimy politykę wybranej imigracji [1], czyli politykę, która uznaje wkład imigracji w nasz kraj, ale w kontrolowanych ramach. Ustalimy roczne limity imigracji, zależne od sposobu przybycia i od naszych potrzeb gospodarczych. Warunki sprowadzenia rodziny zostaną zaostrzone. Będziemy faworyzować przybycie do Francji osób o potrzebnych kompetencjach dzięki systemowi punktów.

Należy rozszerzyć mapę naszych placówek kulturalnych za granicą, a Francuzi muszą być dwujęzyczni.

Należy utrzymać wydatki obronne co najmniej na dzisiejszym poziomie. Budowa europejskiej polityki obronnej jest jednym z naszych celów na najbliższe lata. Będziemy twardo bronić traktatów o nierozprzestrzenianiu broni atomowej.

2. Odzyskać Europę, którą kochamy

Możemy rywalizować gospodarczo z innymi krajami świata, ale nie wewnątrz Europy. Będziemy domagać się zawieszenia funduszy strukturalnych dla krajów, które stosują dumping socjalny, fiskalny i środowiskowy. Będziemy działać na rzecz harmonizacji fiskalnej i socjalnej. Chcemy wprowadzenia zasady preferencji wspólnotowej, umożliwiającej tworzenie europejskich liderów, ustalanie i ochronę własnej technologii, wspomaganie małych i średnich przedsiębiorstw.

Potrzebna jest europejska polityka kursu walutowego oraz gospodarczy rząd Europy, prowadzący konkretną i jednolitą politykę gospodarczą.

Tożsamość europejska to też granice Europy. Chcemy, aby negocjacje rozpoczęte z Turcją zakończyły się zawarciem strategicznego partnerstwa, zamiast wejścia do Unii. Należy wstrzymać kolejne rozszerzenie do momentu przyjęcia reform instytucjonalnych.

Należy zaproponować naszym partnerom unijnym umowę instytucjonalną zawierającą postanowienia projektu konstytucji: stabilna prezydencja Unii, minister spraw zagranicznych, częstsze użycie głosowania większościowego, wzmocnione obszary współpracy i większe zaangażowanie parlamentów narodowych.

3. Szanowane, skuteczne i oszczędne państwo

Ograniczmy ilość kadencji prezydenta do maksymalnie dwóch. Prezydent będzie musiał tłumaczyć swoją politykę przed parlamentem. Władza tego ostatniego zostanie wzmocniona. Będzie mógł nadzorować działalność administracji i wydatków publicznych poprzez m.in. utworzenie organizmu audytu, na wzór angielski lub kanadyjski.

Do wyborów do senatu zostanie wprowadzona doza głosowania proporcjonalnego [2]. Liczba ministrów zostanie ograniczona do 15. Zostaną utworzone dwa nowe ministerstwa: ministerstwo integracji i imigracji oraz ministerstwo zrównoważonego rozwoju.

W ciągu pięciu lat ograniczymy dług publiczny do wysokości 60 proc. PKB oraz deficyt do 1,5 proc. PKB. Będziemy mogli wówczas wpisać do konstytucji „złotą zasadę”, wedle której deficyt jest dopuszczalny jedynie w celu sfinansowania inwestycji.

Nowa ustawa wprowadzi obowiązek zapewniania minimalnej obsługi klientów podczas strajków.

4. Ekologiczna rewolucja

Największe problemy ekologiczne Francji należy rozwiązać w ciągu życia jednego pokolenia, m.in. podzielenie przez cztery emisji gazów cieplarnianych. Musimy utrzymać i modernizować nasze elektrownie atomowe. Zapewnimy obywatelom dostęp do dokumentacji informacyjnej dotyczącej ryzyka atomowego. Wprowadzimy proekologiczną politykę fiskalną.

5. Społeczeństwo szacunku i równości szans

Wprowadzimy minimalne kary dla wielokrotnych recydywistów. Rozporządzenie z 1945 r. dotyczące młodocianych przestępców zostanie zreformowane. Młodociani wielokrotni recydywiści będą sądzeni jak dorośli. Tylko kolegialne ciało sądownicze, wyrokujące publicznie, będzie mogło nakazać tymczasowe zatrzymanie.

Będziemy konsekwentnie zwiększać liczbę więzień i polepszać panujące w nich warunki. Prawo dotyczące systemu więziennego zostanie zebrane w jedną ustawę. Powołamy także niezależny organ kontroli więzień.

Francja musi nie tylko przestać być jedynym krajem na świece, który nie decyduje kto do niego przybywa, ale również musi przestać być jedynym krajem, który nie może wydalić tych, którzy nie przestrzegają jego wartości. Będziemy bezkompromisowi w sprawie przestrzegania wartości republikańskich: laickości w sektorze państwowym, równości kobiet i mężczyzn, zakazu poligamii. Nie będziemy już akceptować stosowania innego prawa niż francuskie w sprawach małżeństw żyjących na naszym terytorium.

{mospagebreak} 

Jednym z najcięższych wyzwań najbliższej kadencji będą tzw. trudne dzielnice. Ich sytuacja pogarsza się systematycznie od 20 lat. Ich liczba zwiększyła się z około 100 do ponad 700. W tej sprawie potrzebna jest całkowita zmiana metody działania. Należy zwiększyć koordynację działań państwa, opanować imigrację, wzmocnić walkę z przestępczością i zatrzymać przemianę niektórych dzielnic w getta.

Wprowadzimy obowiązkową służbę cywilną. Każdy młody Francuz będzie przez sześć miesięcy poświęcał swój czas dobru wspólnoty.

6. Zrewaloryzować pracę i zwiększyć siłę nabywczą

Przyczyny naszych problemów są dobrze znane: wysokie bezrobocie, dług publiczny, 35 godzinny tydzień pracy, niewystarczający poziom badań i innowacji, ucieczka kapitału i uzdolnionych.

W celu rewaloryzacji pracy usuniemy wszelkie czynniki skłaniające do zaprzestawania pracy. Co więcej, będziemy do niej zachęcać. Dochody studentów zostaną zwolnione z podatków, a pracujący student będzie mógł nadal pobierać stypendium. Zlikwidujemy wcześniejsze odchodzenie na emerytury. Usuniemy zasadę, według której matka chcąca umieścić dziecko w żłobku musi posiadać pracę, bo zniechęca to do jej szukania. Wolność podejmowania dodatkowej pracy, aby więcej zarabiać, będzie prawem.

Każdy będzie mógł wybrać swój wiek emerytalny. Merowie będą mogli zezwalać na otwarcie sklepów w niedzielę, za zgodą zatrudnionych.

Wprowadzimy nową umowę o pracę, bardziej elastyczną dla firm, bo ułatwiającą zwalnianie, a także bardziej opłacalną dla pracowników, bo zawieraną na czas nieokreślony. Każda nadgodzina zostanie zwolniona z podatków i składek.

Na wzór niemiecki zapiszemy w konstytucji maksymalny poziom obciążeń podatkowych. Będziemy dążyć do zmniejszenia składek i podatków płaconych przez firmy. Naszym priorytetem jest zmniejszenie długu publicznego, ale jak tylko będzie to możliwe, podatki również zostaną zmniejszone. Część zamówień publicznych zostanie zarezerwowana dla małych i średnich firm.

Nasze rolnictwo jest sektorem strategicznym, dlatego będziemy bronić wspólnej polityki rolnej w Unii i WTO.

7. Edukacja, obowiązek zapewnienia sukcesu

Chcemy działać według zasady, że z im uboższej rodziny jest dziecko, tym bardziej wymagająca powinna być dla niego szkoła. Chcemy dać wolność wyboru metod pedagogicznych nauczycielom. Chcemy także wzmocnić ich autorytet. Zwiększymy także autonomię samych szkół. Każda szkoła będzie oceniana przez niezależne organ.

Rodzice będą mogli swobodnie wybrać szkołę dla swoich dzieci. Likwidacja karty szkolnej [3] jest naszym celem. Ale będziemy realizować go etapami. Począwszy od początku roku szkolnego 2007, każda szkoła będzie mogła przyjmować od 10 do 20 proc. dzieci spoza sektora.

Uważamy także, iż szkołom prywatnym należy dać większą swobodę działania oraz umożliwić chętnym rodzicom wysłanie do nich dzieci. Aby krzewić kulturę, uczynimy wstęp do muzeów narodowych darmowym dla wszystkich.

8. Wygrać światową walkę o inteligencję

Prawda jest dobrze znana: nasz system szkolnictwa wyższego jest niewystarczająco wydajny i niedoinwestowany. Przed końcem lata 2007 r. zostanie przyjęta ustawa reformująca uniwersytety, która nada chętnym uniwersytetom szerszą autonomię, pozwalając na swobodniejszą rekrutację wykładowców i badaczy, modulację wynagrodzeń, zarządzanie majątkiem oraz zawieranie partenariatów z innym placówkami.

Chcemy uprościć procedury stypendialne, zwiększyć wysokość stypendiów i umożliwić ich otrzymywanie dzieciom klas średnich.

9. Sprawiedliwość i odpowiedzialność w celu utrzymania naszej ochrony społecznej

Starzenie się społeczeństwa stawia nasz system opieki społecznej przed wielkimi trudnościami. Musimy bezwzględnie walczyć z nadużyciami i oszustwami. Aby zachęcić do pracy, ustanowimy zasadę, wedle której wynagrodzenie z pracy musi być wyższe od zasiłków. Każdy beneficjent minimów socjalnych w wieku produkcyjnym będzie musiał pracować, uczyć się lub być wolontariuszem. Należy kontynuować reformę emerytalną poprzez zrównoważenie przywilejów niektórych specjalnych systemów składkowych.

10. Uczynić z każdej rodziny miejsce bezpieczne i wolne

Otrzymywanie świadczeń socjalnych będzie uzależnione od wywiązywania się z obowiązków rodzicielskich.

Dla homoseksualistów wprowadzimy umowę związku, zawieraną w merostwie. Będzie ona gwarantowała prawa równe tym, które mają związki heteroseksualne, tzn. prawa spadkowe, socjalne i fiskalne. Nie będzie jednak otwierać prawa do usynawiania czy adopcji.

Zniesiemy podatek od darowizn i spadków dla wszystkich małych i średnich majątków. Zamiast udzielać tradycyjnej amnestii, udzielimy uczciwym zadłużonym rodzinom amnestii cywilnej, umarzającej jej długi. Ta amnestia będzie oczywiście jednorazowa.

Cały program UMP, oczywiście po francusku :

http://viphttp.yacast.net/ump/projet-ump2007.pdf

[1] Chodzi o ogólną nazwę kilku zmian prawnych zaproponowanych przez Sarkozy’ego, kiedy był ministrem spraw wewnętrznych : likwidacja automatycznej regularyzacji nielegalnych imigrantów, zaostrzenie reguł sprowadzania małżonków i dzieci, ułatwienie otrzymywania pozwoleń pobytu niektórym studentom i pracownikom oraz wprowadzenie obowiązkowego zobowiązania posiadacza karty pobytu do nauki języka i praw Francji.

[2] Dziś francuski system wyborów do obu izb parlamentu jest oparty na jednomandatowych okręgach wyborczych

[3] Carte scolaire: zasada, według której każde dziecko musi uczęszczać do szkoły podstawowej i gimnazjum w miejscu zamieszkania rodziców