Oryginalnie określano tym terminem współpracę trzech prezydencji w ramach Rady. Polegała ona na zapewnieniu aktualnej prezydencji wsparcia poprzedzającej i kolejnej prezydencji w zakresie prowadzenia Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Traktat Amsetrdamski ustanowił nową troikę do prowadzenia WPZiB składającą się z prezydencji (w towarzystwie następującej prezydencji), Wysokiego Przedstawiciela do Spraw Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz Przewodniczącego Komisji. Pojęcie to, oznaczające w języku rosyjskim zaprzęg ciągnięty przez trzy konie weszło na stałe do języka polityki w latach sześćdziesiątych, gdy Związek Radziecki domagał się zastąpienia Sekretarza Generalnego Organizacji narodów Zjednoczonych przez trzyosobowy zespół złożony z przedstawicieli bloku wschodniego, państw zachodu i krajów niezaangażowanych.