(S)prawa gejów i lesbijek w Europie

• europa
• geje
• lesbijki
• prawa homoseksualistów
• _pe24
• _subwarto

Sytuacja gejów i lesbijek w krajach europejskich jest bardzo zróżnicowana. Na świecie jest siedemdziesiąt krajów, w których kontakty homoseksualne są karalne, a w niektórych zagrożone nawet karą śmierci. Państwa europejskie znajdują się generalnie na przeciwległym biegunie, gdyż stopień tolerancji i poparcia dla gejów jest tu bardzo wysoki. 

Portal Spraw Zagranicznych prezentuje raport na temat sytuacji homoseksualistów w państwach Europy Zachodniej i Środkowo- Wschodniej. Celem raportu jest nakreślenie sytuacji prawnej mniejszości seksualnych a także ukazanie drogi jaką przeszli geje walcząc o swoje prawa. Raport obejmuje największe kraje Europy Zachodniej (Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Hiszpania, Włochy), mniejsze państwa, które były awangardą walki o równouprawnienie homoseksualistów (Beneluks), a także specyficzną sytuację w państwach byłego bloku komunistycznego. 

Podział państw europejskich na bardziej i mniej przychylne homoseksualistom jest uwarunkowany kulturowo i historycznie. Generalnie państwa Europy Zachodniej są bardziej przychylne gejom, niż kraje byłego bloku komunistycznego, narody protestanckie i silnie zlaicyzowane są bardziej tolerancyjne niż narody katolickie i prawosławne. A prawodawstwo wobec gejów zależy od tego czy aktualnie rządzi liberalna lewica czy konserwatywna prawica.

Walka mniejszości seksualnych o pełnię praw rozpoczęła się w państwach Zachodu w połowie XX wieku. 27.06.1969 r. w Nowym Jorku odbyła się jedna z pierwszych parad gejów i została zakończona zamieszkami. Odtąd na pamiątkę tego wydarzenia 27.06  geje na całym świecie organizują parady. 17.05 1990 homoseksualizm przestał widnieć w spisie WTO jako jednostka chorobowa i ten dzień został ogłoszony dniem przeciwko homofobii.

Holandia - Awangarda Homoseksualizmu

Belgia wybija się z peletonu

Rewolucyjna Francja legalizuje akty homoseksualne

Wielka Brytania: To be a gay or not to be that is the question

Hiszpania: Zapatero - rewolucjonista szokuje Europę

Niemcy: Jestem gejem i jest mi z tym dobrze

Katolicka Italia debatuje

Rumunia penalizuje akty homoseksualne

Czesi i Madziarzy forpocztą Europy Środkowej

Słowacja nie rozmawia o gejach

Siła tradycji na Bałkanach

Homoseksualiści przebyli długą drogę. Jeszcze czterdzieści lat temu ich upodobania seksualne niemal powszechnie były uważane za zaburzenia psychiczne. Nikt też nie przypuszczał, że w tak krótkim czasie nie tylko zdobędą znaczne uprawnienia, ale także stworzą potężne lobby.

Mniejszości seksualne w większości krajów Zachodu osiągnęły już, bądź są na najlepszej drodze, aby zdobyć, takie same prawa jak pary heteroseksualne. Artyści i politycy publicznie przyznają się  do swej opcji seksualnej, a lobby homoseksualne w tych krajach jest bardzo silne. Na arenie międzynarodowej promowanie praw mniejszości seksualnych wspiera Unia Europejska i Rada Europy. Przyjęły one rezolucje, wzywające wszystkie kraje do zniesienia karalności aktów homoseksualnych i do wprowadzenia przepisów równo uprawniających osoby homoseksualne z heteroseksualnymi.

Nieco inna jest sytuacja w krajach Europy Środkowo -Wschodniej. Poza nielicznymi wyjątkami sytuacja LGBT nie jest uregulowana prawnie, a media często ujawniają przypadki dyskryminacji. Stopień tolerancji i poparcia dla walki o ich prawa jest również dużo niższy niż w państwach Zachodnich. Jednak wszystko na to wskazuje, że  również konserwatywne kraje byłego bloku wschodniego zaczną stopniowo przyznawać coraz większe prawa  gejom.

Warto podkreślić, iż zdecydowanym przeciwnikiem równouprawnienia gejów jest Kościół katolicki, który homoseksualizm uważa za grzech, i podkreśla wartość rodziny, rozumianej jako związek kobiety i mężczyzny. Papież Benedykt XVI, jeszcze jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary, napisał, że „Prawne uznanie związków homoseksualnych lub zrównanie ich z małżeństwem oznaczałoby nie tylko aprobatę zachowań dewiacyjnych, z konsekwencją uczynienia ich modelem we współczesnym społeczeństwie, ale również zaciemnienie fundamentalnych wartości, które należą do wspólnego dziedzictwa człowieczeństwa”.