Utworzony w 1990 roku program pomocy szkoleniowej i doradczej dla byłych republik radzieckich i Mongolii (z wyłączeniem Litwy, Łotwy i Estonii, które objęto programem Phare).

Zob. TACIS

Pomoc techniczna udostępniona w postaci doradztwa Know How i pracy ekspertów. Niekiedy terminem tym obejmuje się dodatkowo pomoc w formie szkoleń.

Zob. Sieci Ogólnoeuropejskie

Brand Identity - zespół cech wszystkich lub poszczególnych produktów, tworzony i programowany świadomie w celu uzyskania przewagi rynkowej. Często hasło to jest powiązane z logiem firmy oraz z jej wizerunkiem. Tożsamość jednak różni się od wizerunku tym, że jest pożądanym sposobem postrzegania marki, a nie realnym obrazem funkcjonującym w świadomości konsumentów.

Zgodnie z postanowieniami Traktatu o Unii Europejskiej, przewidującymi rozpoczęcie nowelizacji postanowień traktatowych od 1996 roku, odbyła się konferencja międzyrządowa trwająca od marca 1996 roku do czerwca 1997 roku. Ustalenia konferencji przyjęto w formie projektu Traktatu na posiedzeniu Rady Unii Europejskiej w Amsterdamie w czerwcu 1997 roku. Główne modyfikacje Traktatu to: możliwość nakładania sankcji na państwa członkowskie, które nie respektują zasad demokracji, praw człowieka, prawa wspólnotowego, udzielenie Radzie Unii Europejskiej kompetencji w zakresie zwalczania wszelkich przejawów dyskryminacji z powodu płci, rasy, poglądów, wyznania, kalectwa itd., zaliczenie równouprawnienia kobiet i mężczyzn jako fundamentalnego prawa Wspólnot Europejskich, utrzymywanie zasady wysokiego poziomu zatrudnienia, zaostrzenie wymogów ochrony środowiska, określenie relacji pomiędzy obywatelstwem wspólnotowym a narodowym. W zakresie modyfikacji polityk wspólnotowych, zmiany obejmują przede wszystkim: wprowadzenie do Traktatu o Wspólnocie Europejskiej (d. EWG) rozdziału dotyczącego polityki zatrudnienia, włączenie Protokołu Socjalnego, wyposażenie Unii Europejskiej we Wspólne Strategie w zakresie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, wprowadzenie możliwości konstruktywnego wstrzymania się od głosu na forum Rady Unii Europejskiej dla państw nie zainteresowanych daną inicjatywą, system "trojki" w obszarze Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa został zastąpiony inną reprezentacją, włączenie do Traktatu tzw. Zadań petersberskich - misji pokojowych, humanitarnych i ewakuacyjnych oraz akcji wojskowych przywracających pokój. Traktat Amsterdamski wszedł w życie 1 maja 1999 roku.

Wszedł w życie w lipcu 1965 roku. Stanowił pierwszą poprawkę do Traktatów Rzymskich (o powstaniu EWG i EURATOMU) oraz Traktatu Paryskiego o powstaniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali EWWiS. Na mocy jego postanowień powstała Rada Ministrów i Komisja dla wszystkich trzech Wspólnot. Jednocześnie z fuzją instytucji decyzyjnych nastąpiła fuzja budżetu Wspólnot.

Zob. Traktat z Maastricht.

W maju 1950 roku Robert Schuman, ówczesny minister spraw zagranicznych Francji przedstawił opracowany wspólnie z Jeanem Monnetem (obydwaj uważani są za twórców integracji europejskiej) plan dotyczący zintegrowania europejskiej produkcji węgla i stali. Inicjatywa ta zaowocowała podpisaniem przez sześć państw: Francję, Republikę Federalną Niemiec, Włochy, Belgię, Holandię i Luksemburg w kwietniu 1951 roku Traktatu w Paryżu. Traktat został zawarty na 50 lat. Traktat ustanowił Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. W 1952 roku zaczęły funkcjonować organy Wspólnoty, takie jak Wysoka Władza i Wspólne Zgromadzenie.

Traktat ten powstał na konferencji międzyrządowej w Maastricht w Holandii w grudniu 1991 roku. Wszedł w życie 1 listopada 1993 roku. Stanowi obok Jednolitego Aktu Europejskiego najpoważniejszą zmianę postanowień traktatów założycielskich Wspólnot Europejskich. Zgodnie z Traktatem z Maastricht, Europejska Wspólnota Gospodarcza zmieniła nazwę na Wspólnotę Europejską. Zdefiniowana została Unia Gospodarcza i Walutowa wraz z instytucjonalnymi i prawnymi środkami dochodzenia do niej. Współpraca państw członkowskich na polu polityki zagranicznej została zawarta we Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa (tzw. II Filar Unii Europejskiej). Ponadto Traktat z Maastricht wzmocnił uprawnienia Parlamentu Europejskiego. Poszerzono zakres współpracy Wspólnot w ramach wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Wprowadzono do priorytetów Wspólnot nowe sektory (sieci transeuropejskie, edukacja, szkolenia zawodowe, ochronę zdrowia i środowiska naturalnego). Traktat z Maastricht składa się z siedmiu Tytułów: I Postanowienia ogólne; II Postanowienia zmieniające Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w celu ustanowienia Wspólnoty Europejskiej, III Postanowienia zmieniające Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, IV Postanowienia zmieniające Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, V Postanowienia dotyczące Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, VI Postanowienia dotyczące współpracy w ramach wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, VII Postanowienia końcowe. Zaznaczono też z góry etapy dalszego reformowania traktatów w przyszłości (Traktat Amsterdamski).

Dwa różne akty prawne podpisane w Rzymie tego samego dnia, tzn. 25 marca 1957 roku. Chodzi to o Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej EWG i Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej EURATOM. Obydwa Traktaty weszły w życie 1 stycznia 1958 roku po ratyfikowaniu ich przez sześć państw-sygnatariuszy (Francja, Belgia, Holandia, Republika Federalna Niemiec, Włochy i Luksemburg). Traktaty Rzymskie zostały zawarte na czas nieokreślony. Wraz z Traktatem Paryskim stanowią fundament integracji europejskiej.

Transakcje pakietowe to transakcje zawierane między członkami giełdy a spółką zarejestrowaną w systemie handlowym giełdy. Transakcje te zawierane są poza systemami notowań ciągłych i jednolitych, a ich przedmiotem może być pojedyncza emisja papieru wartościowego lub większa ich ilość. Warunki zawarcia takiej transakcji zawarte są w Regulaminie Giełdy i dotyczą minimalnego wolumenu transakcji oraz maksymalnej dopuszczalnej różnicy między kursem papieru wartościowego na giełdzie a jego ceną w transakcji pakietowej. Dopuszcza się możliwość zawierania transakcji pakietowych poza godzinami sesji giełdowych.

Zob. Sieci Ogólnoeuropejskie

Interakcyjne sieci łączące węzły gospodarcze na obszarze całej Europy. Ich cechą jest brak hierarchiczności, nie zawsze działają na czysto rynkowych zasadach. Sieci innowacyjne pobudzają wymianę informacji i technologii. Tworzenie tych sieci opiera się na dwóch procesach: 1) interaktywnym tworzeniu innowacji, gdzie zarówno biznes, jak i nauka mogą dwukierunkowo oddziaływać na ten proces: poprzez działanie "do wewnątrz" i "na zewnątrz". Ważnym elementem interakcji są MŚP; 2) grupowaniu się firm w zwarte sieci, w ramach których odbywa się współpraca i wymiana myśli technologicznej. Inaczej: są to obszary największego wzrostu gospodarczego. Zob. Bieguny Wzrostu.

Oryginalnie określano tym terminem współpracę trzech prezydencji w ramach Rady. Polegała ona na zapewnieniu aktualnej prezydencji wsparcia poprzedzającej i kolejnej prezydencji w zakresie prowadzenia Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Traktat Amsetrdamski ustanowił nową troikę do prowadzenia WPZiB składającą się z prezydencji (w towarzystwie następującej prezydencji), Wysokiego Przedstawiciela do Spraw Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz Przewodniczącego Komisji. Pojęcie to, oznaczające w języku rosyjskim zaprzęg ciągnięty przez trzy konie weszło na stałe do języka polityki w latach sześćdziesiątych, gdy Związek Radziecki domagał się zastąpienia Sekretarza Generalnego Organizacji narodów Zjednoczonych przez trzyosobowy zespół złożony z przedstawicieli bloku wschodniego, państw zachodu i krajów niezaangażowanych.